جنبش آزادیخواهی مردم ایران وارد مراحل حساس خود شده است. ترس بر اردوگاه کودتاچیان سایه انداخته و احتمال برخوردهای خشن و خونین با سران اصلاحات بسیار افزایش یافته است. خط مشی این جنبش تاکنون بی خشونت بوده است ولی حوادثی که به احتمال قریب به یقین پیشِ رو داریم باعث می شود تا به حرکتهای رادیکالتر نیز فکر شود. در این بین حرکتهای مسلحانه می تواند به شکل شمشیر دو لبه عمل کند. در حال حاضر جنبش به زیربنای محکمی دست نیافته است و هنوز پیش نیازهایی برای ورود به مرحله پایانی نیاز دارد. از این دست می توان به تشکیل یک تیم رهبری قوی، ایجاد رسانه فراگیر و نفوذ جنبش به کلیه اقشار جامعه نام برد [تحلیلی در این رابطه]. تا زمانیکه این پیش نیازها ایجاد نشده باشد، حرکتهای رادیکال نتیجه بخش نخواهند بود.
در صورت نبودن رسانه ی فراگیر و عدم نفوذ جنبش به لایه های دیگر اجتماع و به خصوص عدم پیوند با جنبش عدالتخواهی قشر محروم، هر حرکت مسلحانه ای با تبلیغات وسیع رسانه های حکومتی روبرو خواهد شد و به قلع و قمع مخالفین مشروعیت خواهد بخشید.
با ایجاد پیش نیازها می توان به حرکتهای رادیکال هم فکر کرد اما در مورد محل شروع، چگونگیِ و زمان مناسب آن باید بیشتر تحلیل کرد. شروع حرکتهای مسلحانه در تهران و شهرهای بزرگ که تا کنون پایگاه اصلی جنبش بی خشونت بوده اند، به ضرر جنبش خواهد بود. نیروهای سرکوبگر به همراه نیروهای نظامی همگی در یک منطقه جمع شده و به راحتی بحران را مهار خواهند کرد. جوانان شرهای بزرگ آموزشهای نظامی ندیده اند و محیط شهرهای بزرگ برای عملیات مسلحانه مناسب نیست.
شاید بهترین نقاط برای شروع حرکتهای مسلحانه، استانهای کناره ای ایران باشد. جوانان خوزستانی، کرد، بلوچ و ... با اسلحه و جنگهای چریکی بیشتر آشنا هستند، دسترسی آسانتری به اسلحه دارند، و پس از سالها تحمل ظلم، انگیزه بالایی برای اینگونه حرکات دارند. طبیعت این مناطق و آشنایی آنها به محیط امتیاز بسیار ارزشمندی است. به علاوه شروع چنین حرکاتی در این مناطق باعث پراکنده شدن نیروهای سرکوبگر خواهد شد. فقط باید توجه داشت که حرکات رادیکال در استانهای کناره به جنبشهای جدایی طلبانه تبدیل نشود چون آنوقت ضرر آن برای جنبش آزادیخواهی بیشتر است.
به عقیده من، اگر بتوانیم پیشنیازهای جنبش را مهیا کنیم، ماه محرم بهترین زمان برای شروع چنین حرکاتی خواهد بود. با شروع اینگونه عملیات و با ساتفاده از شرایط ماه محرم، جنبشهای بی خشونت در شهرهای بزرگ شدت خواهد گرفت و در مجموع ضربه ای مهلک به کودتاچیان وارد خواهد شد
در صورت نبودن رسانه ی فراگیر و عدم نفوذ جنبش به لایه های دیگر اجتماع و به خصوص عدم پیوند با جنبش عدالتخواهی قشر محروم، هر حرکت مسلحانه ای با تبلیغات وسیع رسانه های حکومتی روبرو خواهد شد و به قلع و قمع مخالفین مشروعیت خواهد بخشید.
با ایجاد پیش نیازها می توان به حرکتهای رادیکال هم فکر کرد اما در مورد محل شروع، چگونگیِ و زمان مناسب آن باید بیشتر تحلیل کرد. شروع حرکتهای مسلحانه در تهران و شهرهای بزرگ که تا کنون پایگاه اصلی جنبش بی خشونت بوده اند، به ضرر جنبش خواهد بود. نیروهای سرکوبگر به همراه نیروهای نظامی همگی در یک منطقه جمع شده و به راحتی بحران را مهار خواهند کرد. جوانان شرهای بزرگ آموزشهای نظامی ندیده اند و محیط شهرهای بزرگ برای عملیات مسلحانه مناسب نیست.
شاید بهترین نقاط برای شروع حرکتهای مسلحانه، استانهای کناره ای ایران باشد. جوانان خوزستانی، کرد، بلوچ و ... با اسلحه و جنگهای چریکی بیشتر آشنا هستند، دسترسی آسانتری به اسلحه دارند، و پس از سالها تحمل ظلم، انگیزه بالایی برای اینگونه حرکات دارند. طبیعت این مناطق و آشنایی آنها به محیط امتیاز بسیار ارزشمندی است. به علاوه شروع چنین حرکاتی در این مناطق باعث پراکنده شدن نیروهای سرکوبگر خواهد شد. فقط باید توجه داشت که حرکات رادیکال در استانهای کناره به جنبشهای جدایی طلبانه تبدیل نشود چون آنوقت ضرر آن برای جنبش آزادیخواهی بیشتر است.
به عقیده من، اگر بتوانیم پیشنیازهای جنبش را مهیا کنیم، ماه محرم بهترین زمان برای شروع چنین حرکاتی خواهد بود. با شروع اینگونه عملیات و با ساتفاده از شرایط ماه محرم، جنبشهای بی خشونت در شهرهای بزرگ شدت خواهد گرفت و در مجموع ضربه ای مهلک به کودتاچیان وارد خواهد شد
No comments:
Post a Comment