حافظه ی جمعی ما به اندازه یک هلو است

از دو هفته پیش اخبار مرتبط با ایران در رسانه های داخل و خارج تحت الشعاع نامه افشاگرانه کروبی قرار گرفته بود. همانظور که در پست قبلی با عنوان "دستورالعمل کروبی برای زدن ضربه های کاری به کودتاچیان" توضیح دادم، طرحی دقیق و برنامه ریزی شده از طرف کروبی در حال اجرا است. نیاز بود که طرفداران جنبش از پتانسیل بالای این حرکت استفاده کرده و ضربه های کاری دیگری را طراحی و به کودتاچیان وارد کنند. ولی اینرسی بالا و متاسفانه عدم هوشیاری ما باعث شد که کودتاچیان با یکی دو مانور خیلی ابتدایی مجددا از حالت دفاعی بیرون بیایند. احمدی نژاد با یک هلو گفتن، با اطمینان از عدم ریزش نیروهای طرفدار خود، به مدت 48 ساعت کل رسانه ها و فعالین جنبش را به یک موضوع سخیف سرگرم کرد و پس از آن مجددا بحث مجلس و رای اعتماد را به صدر اخبار برگرداند. ورود به بحث رای اعتماد و وزرا در واقع به صورت غیر مستقیم تایید و پذیرش انتخابات را نشان می دهد و سطح بحران را بسیار پایینتر اعلام می دارد. انتظار بود که فعالین جنبش که اغلب از قشر تحصیلکرده هم هستند، پس از 48 ساعت از شوک وارد شده از یک هلو، به ادامه مبارزه در قالب نامه کروبی بپردازند و جبهه ی ایجاد شده را توسعه دهند. ولی در کمال تعجب، اخبار و تحلیلها بسیار پراکنده و بدون توجه به حرکتها و اهداف قبلی است و انگار حافظه ی مبارزاتی ما به اندازه یک هلو است!
در واقع کودتاچیان با آگاهی از این ضعف جنبش، با یک هلو رشته مبارزاتی ما را پاره کردند.
فکر نمی کنید که بهتر است عمیقتر و منسجمتر مبارزه کنیم؟

ما هنوز منتظر اعلام همکاری یا همراهی شما هستیم.

پی نوشت. خوشبختانه شیخ اصلاحات با یک حرکت حساب شده دیگر خود را مجددا به صدر اخبار رساند. بیایید اینبار بهتر عمل کنیم